Wirwar

Het is een enorme wirwar in mijn hoofd.

Ik weet van ellende niet meer waar ik moet beginnen, was gisteravond zo'n fijne avond geweest, lijkt het vandaag niets meer te betekenen met hoe ik me voel.

 

Verstand en gevoel ligt nu mijlenver uit elkaar.
Afgelopen weekend veel nagedacht, over mijn werk, ik kan niet meer werken daar omdat ik er niet eerlijk ben geweest. Ik heb een 'leugentje om best wil' verteld over mijn arm. Er zat verband om, maar ik kon het gewoon niet vertellen wat ik doe, als ik sommige reacties al van hun hoor over zulke onderwerpen voel ik me ongemakkelijk.

 

Daarnaast geprobeerd een mail te sturen naar N. maar het lukt me niet om alles te vertellen. Ik wil haar niet lastig vallen met mijn issues, want die wegen niet op tegen de dingen die zij nu mee maakt > zo voelt het voor mij.

Naar anderen voel ik me maar een aansteller *en ga hier aub niet tegenin om te zeggen dat ik het niet ben* , het stelt allemaal niet zo veel voor... volgens mijn ouders is het alleen maar dat ik nu pas mijn pubertijd doormaak. Ze doen alsof er niets gebeurd is, en ik? Ik zwijg, het enigste waar ik goed in ben nu, dan hoef ik niets te zeggen omdat ik niet bij m'n gevoel wil en kan komen. Niet als ik moet praten, dat lukt me niet met hun.

Ze denken nog steeds dat ik bij de Wende een 1-wekelijks gesprekje heb, ik durf het niet meer aan te kaarten bij hun, ze merken het wel denk ik.. Ik ga wel morgen even de Wende bellen of hun contact met m'n ouders willen opnemen daarover ofzo om hun uitleg te geven en dat ik daar toestemming voor geef dat ze informatie mogen geven etc.

 

Misschien dat ze het dan snappen/begrijpen? Ik weet het niet meer, ben beetje leeg, het lukt me niet om te slapen, voel me enorm moe maar slapen lukt niet.
Medicijnen heb ik al ingenomen maar voel er niets van, de anti-depressiva is opgehoogd naar 30 mg, van de Seroquel krijg ik buikkrampen..